over ons
Onze visie
Wzc Sint-Carolus heeft een goed uitgewerkte visie op kwaliteitsvolle ouderenzorg waarbij de nadruk ligt op zorg met net dat tikkeltje extra voor de bewoners. Leven en genieten volgens de gewoontes, wensen en noden van elke individuele bewoner staat centraal in Sint-Carolus. Binnen een ja-cultuur zorgen we voor optimale, onderhandelde zorg. We gaan zo mogelijk steeds in dialoog met de bewoner om ondersteuning op maat te garanderen. De samenwerking binnen de teams en het voortdurende leren en innoveren, zijn tekenend voor onze zoektocht om steeds dat extra stapje vooruit te zetten.
We stellen onze visie graag voor als een boom waarvan de takken onze 4 pijlers symboliseren en drager zijn van tal van initiatieven en projecten die de bewoner, zijn omgeving en de medewerker ten goede komen. De wortels van de boom houden onze fundamenten stevig vast terwijl de stam en de takken ons de nodige flexibiliteit geven om te groeien en te bloeien in diverse omstandigheden.
In Sint-Carolus vertrekken we steeds vanuit de behoeften, wensen en noden van ieder persoon met als doelstelling zorg op maat te bieden. We houden rekening met zijn of haar levensloop, levensstijl en persoonlijke overtuiging. Dat is de inhoud van de wortel participatie. 'Het goede doen om de goede reden’, is het uitgangspunt van elke medewerker. Dat vraagt om individuele reflectie en groepsreflectie waar we allemaal voldoende tijd en aandacht aan besteden.
Om zorgethisch te handelen is er nood aan dialoog tussen bewoners, hun familie, naasten en medewerkers. Het ‘in relatie gaan met’ creëert persoonsgerichte warme zorg waar wij in Sint-Carolus voortdurend naar blijven streven. Het is de missie om elke bewoner heel persoonlijk te benaderen in omgangsstijl en omgangsvorm. We willen niet alleen kwaliteitsvolle zorg realiseren. We willen die ook voortdurend verbeteren en continu blijven inspelen op nieuwe noden en uitdagingen. Daarom bouwen we onophoudelijk aan een innoverend kwaliteitsbeleid. Ontwikkeling is dus een belangrijke opdracht van het individuele personeelslid en de organisatie teneinde het aanwezige potentieel bij de medewerkers tot groei te laten komen.
Onze visie realiseren is niet haalbaar zonder een goede samenwerking. Elke medewerker, ongeacht de functie is onmisbaar om onze mooie doelstelling te behalen. In Sint-Carolus werken betekent dat je je medeverantwoordelijk voelt. Je vertoont eigenaarschap. We willen positief kritische mensen, voortdurend op zoek naar verbetermogelijkheden. Als individu heb je een stem in je team! Het realiseren van onze visie is dan ook een blijvende uitdaging waar ieder van ons wil voor gaan.
missie & visie
Wzc Sint-Carolus heeft een sterk uitgewerkte visie op kwaliteitsvolle ouderenzorg. De nadruk ligt op zorg met net dat tikkeltje extra voor de bewoners.
kwaliteit
Kwaliteit in de gezondheids- en welzijnssector is een ontzettend belangrijk thema dat ons allemaal ter harte gaat. Als we mogen zorgen voor mensen die onze hulp- en dienstverlening nodig hebben, dan willen we alles in het werk stellen om ervoor te zorg
groep zorg heilige familie
Wzc Sint-Carolus maakt deel uit van Groep Zorg H. Familie, dat in West-Vlaanderen verschillende voorzieningen heeft, zowel in ouderenzorg als in de geestelijke gezondheidszorg. Binnen de groep zijn dagelijks achthonderd medewerkers in de weer met het w
historiek
2021
Vandaag heeft WZC Sint-Carolus 100 woongelegenheden.
In de loop der jaren werkten we een duidelijke visie uit van wat goede ouderenzorg is: goede ouderenzorg is kwaliteitsvolle zorg.
Het is zorg die focust op de kwaliteit van de zorg zelf, de kwaliteit van het leven en de kwaliteit van het wonen van onze bewoners.
De kern van de zorg is de ‘totaliteit’ van elke persoon.
2000
In 2000 vond er een uitbreiding plaats met 16 extra woongelegenheden.
In de periode 2004 werd een herconditionering uitgevoerd en het aantal woongelegenheden werd uitgebreid.
In 2007 werd een grootschalig herconditioneringsproject afgewerkt. Alle bestaande kamers werden grondig vernieuwd. De capaciteit werd opgetrokken tot 100 woongelegenheden en drie kamers kortverblijf.
Aandachtspunten waren het uitbouwen van grote, huiselijke leefruimtes en het opstarten van een specifieke afdeling voor ouderen met dementie. Daarnaast kreeg de inkom een grondige facelift en werd een ruime cafetaria in gebruik genomen.
1953
In 1953 werd het geteisterde gedeelte van Sint-Carolus heropgebouwd. De eerstesteenlegging van het nieuwe gebouw had plaats op 17 november 1953 en in 1954 waren de kamers al bewoond.
Op 20 oktober 1955 werd de nieuwe kapel met grote plechtigheid door Mgr. E.J. Desmedt, bisschop van Brugge, ingehuldigd.
In 1966 werden ook de verst gelegen gebouwen gesloopt om plaats te maken voor een nieuwe vleugel. In 1968 werd de zuidelijke vleugel in gebruik genomen.
In 1980 startte een grote verbouwing en herconditionering, een verdubbeling van de zuidelijke vleugel met nieuwe kamers met uizicht op de tuin.
De toren werd in juni 1982 afgebroken.
1983: afwerking van het nieuwe kloostergebouw (noordelijke vleugel) en inwijding van de gebouwen.
1993: inwijding van de serviceflats Guido Gezelle 1.
1996: inwijding van de serviceflats Guido Gezelle 2.
1916
Tijdens Wereldoorlog I viel op 3 juli 1916 een granaat in de tuin van Sint-Carolus. Op 5 oktober 1917 om 8u45 ’s morgens werden er bommen gegooid op de Sint-Janswijk en de Groeningelaan. Op 22 maart 1918 kwam er bericht dat Sint-Carolus ontruimd zou moeten worden om plaats te maken voor een lazaret voor de Duitsers, maar aangezien niemand wist waar naartoe met de bejaarden, waaronder veel priesters, werd dit plan nooit uitgevoerd.
Op 28 januari 1922 werd een vzw opgericht, bekend onder de naam Les soeurs de la Sainte-Famille de Courtrai. De statuten verschenen in het Frans in het Staatsblad van 16 februari 1922. De maatschappelijke zetel was gevestigd in de Groeningelaan 7 (Sint-Carolus). Dit adres werd gewijzigd in 1938 in Pottelberg 1. Later in 1966, werden de statuten opnieuw gewijzigd. Vooral de naam is hierbij van belang, die werd vernederlandst: Zusters van de Heilige Familie te Kortrijk, vzw. En veel later, onder het beleid van zuster Krista in 1989, kwam de maatschappelijke zetel weer in de Groeningelaan 7a terecht.
Vergeleken met de Eerste Wereldoorlog is de Tweede Wereldoorlog niet milder geweest. Net na de Leieslag, op 27 mei 1940, vielen er enkele bommen uit een Engels vliegtuig op Sint-Carolus. De gebouwen van Sint-Carolus waren voor de helft vernield. Gelukkig vielen er geen slachtoffers bij de inwoners van Sint-Carolus.
1882
Woonzorgcentrum Sint-Carolus, voluit Sint-Carolus Borromeüs, kan terugblikken op een geschiedenis van bijna 140 jaar.
De eerste steen werd gelegd in 1881 of 1882. De nieuwe kapel en het eerste gebouw werden in 1883 ingewijd. De plechtigheid gebeurde in bijzijn van priester Carolus Doom en zijn zuster Lucia, de recent benoemde moeder-overste Rosalia Hanssens en de toenmalige directeur dhr Benoot. Carolus Doom heeft samen met zijn zuster Lucia de kapel bekostigd. Het nieuwe gebouw was heel eenvoudig van constructie. Er was plaats voor een dertigtal bejaarden. De kapel met een kleine ingang aan de straatzijde was ook heel eenvoudig.
Al vlug werd een tweede vleugel aangebouwd. Die was iets langer dan de eerste en stond ook naast de kapel, maar aan de rechterkant. Hier keken een tiental vensters uit op straat en op de tuin, er was eveneens slechts één verdieping. Dit gebouw was wat sierlijker dan het eerste, en niet zo hoog. Weer was er plaats voor een dertigtal personen.
Haaks op dit gebouw, aan de achterzijde, werd nog een vleugel toegevoegd, waar de keukens en andere diensten ondergebracht werden.
Tenslotte in 1896 kwam de laatste vleugel, weer in het verlengde van de voorgaande.
Het sluitstuk van de lange rij gebouwen was de toren van drie verdiepingen en was heel vlug het kenmerk van het Sint-Carolusgesticht. Hij werd ingewijd in het jaar 1902.
2021
Vandaag heeft WZC Sint-Carolus 100 woongelegenheden.
In de loop der jaren werkten we een duidelijke visie uit van wat goede ouderenzorg is: goede ouderenzorg is kwaliteitsvolle zorg.
Het is zorg die focust op de kwaliteit van de zorg zelf, de kwaliteit van het leven en de kwaliteit van het wonen van onze bewoners.
De kern van de zorg is de ‘totaliteit’ van elke persoon.
2000
In 2000 vond er een uitbreiding plaats met 16 extra woongelegenheden.
In de periode 2004 werd een herconditionering uitgevoerd en het aantal woongelegenheden werd uitgebreid.
In 2007 werd een grootschalig herconditioneringsproject afgewerkt. Alle bestaande kamers werden grondig vernieuwd. De capaciteit werd opgetrokken tot 100 woongelegenheden en drie kamers kortverblijf.
Aandachtspunten waren het uitbouwen van grote, huiselijke leefruimtes en het opstarten van een specifieke afdeling voor ouderen met dementie. Daarnaast kreeg de inkom een grondige facelift en werd een ruime cafetaria in gebruik genomen.
1953
In 1953 werd het geteisterde gedeelte van Sint-Carolus heropgebouwd. De eerstesteenlegging van het nieuwe gebouw had plaats op 17 november 1953 en in 1954 waren de kamers al bewoond.
Op 20 oktober 1955 werd de nieuwe kapel met grote plechtigheid door Mgr. E.J. Desmedt, bisschop van Brugge, ingehuldigd.
In 1966 werden ook de verst gelegen gebouwen gesloopt om plaats te maken voor een nieuwe vleugel. In 1968 werd de zuidelijke vleugel in gebruik genomen.
In 1980 startte een grote verbouwing en herconditionering, een verdubbeling van de zuidelijke vleugel met nieuwe kamers met uizicht op de tuin.
De toren werd in juni 1982 afgebroken.
1983: afwerking van het nieuwe kloostergebouw (noordelijke vleugel) en inwijding van de gebouwen.
1993: inwijding van de serviceflats Guido Gezelle 1.
1996: inwijding van de serviceflats Guido Gezelle 2.
1916
Tijdens Wereldoorlog I viel op 3 juli 1916 een granaat in de tuin van Sint-Carolus. Op 5 oktober 1917 om 8u45 ’s morgens werden er bommen gegooid op de Sint-Janswijk en de Groeningelaan. Op 22 maart 1918 kwam er bericht dat Sint-Carolus ontruimd zou moeten worden om plaats te maken voor een lazaret voor de Duitsers, maar aangezien niemand wist waar naartoe met de bejaarden, waaronder veel priesters, werd dit plan nooit uitgevoerd.
Op 28 januari 1922 werd een vzw opgericht, bekend onder de naam Les soeurs de la Sainte-Famille de Courtrai. De statuten verschenen in het Frans in het Staatsblad van 16 februari 1922. De maatschappelijke zetel was gevestigd in de Groeningelaan 7 (Sint-Carolus). Dit adres werd gewijzigd in 1938 in Pottelberg 1. Later in 1966, werden de statuten opnieuw gewijzigd. Vooral de naam is hierbij van belang, die werd vernederlandst: Zusters van de Heilige Familie te Kortrijk, vzw. En veel later, onder het beleid van zuster Krista in 1989, kwam de maatschappelijke zetel weer in de Groeningelaan 7a terecht.
Vergeleken met de Eerste Wereldoorlog is de Tweede Wereldoorlog niet milder geweest. Net na de Leieslag, op 27 mei 1940, vielen er enkele bommen uit een Engels vliegtuig op Sint-Carolus. De gebouwen van Sint-Carolus waren voor de helft vernield. Gelukkig vielen er geen slachtoffers bij de inwoners van Sint-Carolus.
1882
Woonzorgcentrum Sint-Carolus, voluit Sint-Carolus Borromeüs, kan terugblikken op een geschiedenis van bijna 140 jaar.
De eerste steen werd gelegd in 1881 of 1882. De nieuwe kapel en het eerste gebouw werden in 1883 ingewijd. De plechtigheid gebeurde in bijzijn van priester Carolus Doom en zijn zuster Lucia, de recent benoemde moeder-overste Rosalia Hanssens en de toenmalige directeur dhr Benoot. Carolus Doom heeft samen met zijn zuster Lucia de kapel bekostigd. Het nieuwe gebouw was heel eenvoudig van constructie. Er was plaats voor een dertigtal bejaarden. De kapel met een kleine ingang aan de straatzijde was ook heel eenvoudig.
Al vlug werd een tweede vleugel aangebouwd. Die was iets langer dan de eerste en stond ook naast de kapel, maar aan de rechterkant. Hier keken een tiental vensters uit op straat en op de tuin, er was eveneens slechts één verdieping. Dit gebouw was wat sierlijker dan het eerste, en niet zo hoog. Weer was er plaats voor een dertigtal personen.
Haaks op dit gebouw, aan de achterzijde, werd nog een vleugel toegevoegd, waar de keukens en andere diensten ondergebracht werden.
Tenslotte in 1896 kwam de laatste vleugel, weer in het verlengde van de voorgaande.
Het sluitstuk van de lange rij gebouwen was de toren van drie verdiepingen en was heel vlug het kenmerk van het Sint-Carolusgesticht. Hij werd ingewijd in het jaar 1902.